ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ඊයේ (18) ප්රකාශයට පත් කරන ලද තීන්දුවකින් හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා විසින් නිකුත් කරන ලද ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ රැඳවුම් නියෝගයක් නීතිවිරෝධී බවට තීරණය කළ අතර, එමඟින් මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවීම හේතුවෙන් අදාළ කාන්තාවට රුපියල් ලක්ෂයක වන්දියක් ගෙවීමට රජයට නියම කර තිබේ.
හෙරොයින් සන්තකයේ තබාගැනීම සම්බන්ධයෙන් පෑලියගොඩ විශේෂ විමර්ශන ඒකකය විසින් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ හේනේගම, පොකුණුවිට පදිංචි එම්.කේ. ප්රියදර්ශනී මදුරප්පෙරුම මහත්මිය විසින් ගොනු කරන ලද මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් විභාග කිරීමෙන් අනතුරුව ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය මෙම තීන්දුව ප්රකාශයට පත් කළේය.
ශ්රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් වන එස්. තුරේරාජා, දිලීප් නවාස් සහ මහින්ද සමයවර්ධන යන මහත්වරුන්ගේ විනිසුරු මඩුල්ල ඉදිරියේ මෙම පෙත්සම විභාග කෙරුණු අතර, විනිසුරු මඩුල්ලේ සභාපති විනිසුරු එස්. තුරේරාජා මහතා විසින් මඩුල්ලේ අනෙක් විනිසුරුවන් දෙදෙනාගේ එකඟත්වය ඇතිව තීන්දුව ප්රකාශයට පත් කරන ලදී.
පෙත්සම්කාරිය සහ ඇගේ සහෝදරයා පෑලියගොඩ විශේෂ විමර්ශන ඒකකයේ නිලධාරීන් විසින් 2020 ජනවාරි 03 වැනිදා බණ්ඩාරගම ප්රදේශයේදී හෙරොයින් සන්තකයේ තබාගැනීම සම්බන්ධයෙන් අත්අඩංගුවට ගෙන තිබේ. ඉන්පසුව, විෂ වර්ග සහ අන්තරායක ඖෂධ පනත යටතේ දින හතක කාලයක් රඳවාගෙන ප්රශ්න කිරීම සඳහා මුලින් රැඳවුම් නියෝග ලබාගත් පොලිස් නිලධාරීන්, එම රැඳවුම් නියෝග කාලය අවසන් වීමෙන් පසුව තවදුරටත් ඇය රඳවාගෙන ප්රශ්න කිරීම සඳහා 2020 පෙබරවාරි 06 වැනිදා "ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත" යටතේ නැවත රැඳවුම් නියෝගයක් ලබාගෙන ඇති බව පෙත්සමේ සඳහන් කර තිබිණි.
පෙත්සම්කාරිය රඳවාගෙන ප්රශ්න කිරීම සඳහා ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ රැඳවුම් නියෝගය නිකුත් කර තිබුණේ එවකට ජනාධිපතිවරයා ලෙස කටයුතු කළ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා විසින් බව පෙත්සමේ සඳහන් කර තිබුණි.
ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් සිය තීන්දුවේ සඳහන් කළ අන්දමට, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා අදාළ රැඳවුම් නියෝගය නිකුත් කළ අවස්ථාවේදී මෙරට ආරක්ෂක අමාත්යවරයකු ලෙස කටයුතු කර නොමැති අතර, ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ රැඳවුම් නියෝග නිකුත් කිරීමේ බලය ඇත්තේ ආරක්ෂක අමාත්යවරයාට පමණක් බව පැහැදිලි කර තිබේ.
අධිකරණය තවදුරටත් සඳහන් කළේ, එම කාලවකවානුවේදී 19 වැනි ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා සංශෝධනය රටේ ක්රියාත්මක වෙමින් පැවති බවත්, එම සංශෝධනය යටතේ එවැනි රැඳවුම් නියෝගයක් නිකුත් කිරීමේ බලය ජනාධිපතිවරයා සතුව නොතිබූ බවත්ය. ජනාධිපතිවරයාට ආරක්ෂක අමාත්යවරයා ලෙස කටයුතු කිරීමේ බලය නැවත ලැබුණේ 2020 ඔක්තෝබර් 09 වැනිදා සිට ක්රියාත්මක වූ 20 වැනි ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා සංශෝධනය මගින් පමණක් බවද විනිසුරු මඩුල්ල පෙන්වා දුන්නේය.
එමනිසා, පෙත්සම්කාරිය රඳවාගෙන ප්රශ්න කිරීම සඳහා ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ රැඳවුම් නියෝගයක් නිකුත් කිරීමට 2020 පෙබරවාරි 06 වැනිදා වන විට ජනාධිපතිවරයා ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට කිසිදු නීතිමය බලයක් නොතිබූ බව ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කර ඇත. එබැවින්, පෙත්සම්කාරිය සම්බන්ධයෙන් නිකුත් කරන ලද අදාළ රැඳවුම් නියෝගය සම්පූර්ණයෙන්ම නීතිවිරෝධී බව ඔවුන් තීරණය කළහ.
බලය නොමැතිව මෙලෙස රැඳවුම් නියෝගයක් නිකුත් කිරීම මගින් වගඋත්තරකරුවන් ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව මගින් සහතික කර ඇති පෙත්සම්කාරියගේ මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කර ඇති බවට ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කළේය.
සිය තීන්දුවේදී ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය සඳහන් කළේ, හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා පෙත්සමේ වගඋත්තරකරුවකු ලෙස නම් කර නොතිබීම නිසා, මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම වෙනුවෙන් ඔහුගෙන් ව්යක්තිගතව වන්දි අය කිරීමට නොහැකි බවයි. කෙසේ වෙතත්, රැඳවුම් නියෝගය නිකුත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් රජය වගකිව යුතු බැවින්, පෙත්සම්කාරියගේ මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම වෙනුවෙන් රුපියල් ලක්ෂයක වන්දි මුදලක් ගෙවීමට රජයට නියම කරන ලදී.
මෙම නඩු තීන්දුව මගින් පෙන්නුම් කරන්නේ, පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම සහ රඳවා තබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් නීතිය නිසි පරිදි අනුගමනය කිරීමේ වැදගත්කමයි. විශේෂයෙන්ම, රටේ ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව මගින් පිහිටුවා ඇති රාමුව තුළ නිසි බලතල මගින් පමණක් එවැනි ක්රියාමාර්ග ගත යුතු බව මෙම නඩු තීන්දුව හරහා ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් අවධාරණය කර ඇත.
19 වන ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ ජනාධිපතිවරයාට හිමි බලතල සීමා කර තිබූ අතර, ආරක්ෂක අමාත්යවරයා ලෙස කටයුතු කිරීමේ හැකියාව එවකට ජනාධිපතිවරයා සතුව නොතිබූ බව එම තීන්දුව තුළින් පැහැදිලි කර තිබේ. එම නීතිමය රාමුව නොතකා ක්රියා කිරීම මගින්, පෙත්සම්කාරියගේ නිදහස, සාධාරණ නඩු විභාගයක් ලැබීමේ අයිතිය ඇතුළු මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වී ඇති බව ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය පැහැදිලි කර ඇත.
මෙම නඩු තීන්දුව මගින්, විශේෂයෙන්ම ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත වැනි බලවත් නීති යටතේ රැඳවුම් නියෝග නිකුත් කිරීමේදී අනුගමනය කළ යුතු නීතිමය ක්රියාපටිපාටිය පිළිබඳව වැදගත් උපදෙස් සපයා ඇත. එවැනි නියෝග නිකුත් කිරීමේ බලය ඇත්තේ කුමන නිලධාරීන්ට ද යන්න සහ ඒ සඳහා අවශ්ය නීතිමය පදනම කුමක්ද යන්න පිළිබඳව පැහැදිලි මඟපෙන්වීමක් ද මෙම නඩු තීන්දුවෙන් ලබා දී ඇත.
ශ්රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව යටතේ සහතික කර ඇති මූලික අයිතිවාසිකම් සුරැකීම සඳහා නීතියේ ආධිපත්යය පවත්වා ගැනීමේ වැදගත්කම මෙම තීන්දුව හරහා ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් යළිත් වරක් අවධාරණය කර ඇත.
ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ප්රකාශයට පත් කරන ලද මෙම තීන්දුව, නීත්යානුකූල බලයකින් තොරව රැඳවුම් නියෝග නිකුත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් වැදගත් නීතිමය නිගමනයක් වන අතර, පුද්ගලයන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් රජය විසින් වගකිව යුතු බවද මෙමගින් පැහැදිලි කර ඇත.
රුපියල් ලක්ෂයක වන්දි මුදලක් ගෙවීමට රජයට නියම කිරීම හරහා, පෙත්සම්කාරියගේ මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම පිළිබඳව ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් දක්වා ඇති ප්රතිචාරය, පුරවැසියන්ගේ අයිතිවාසිකම් තහවුරු කිරීම සඳහා අධිකරණ පද්ධතිය කැපවී සිටින බව පෙන්නුම් කරයි.
ශ්රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා ප්රතිසංස්කරණ - විශේෂයෙන්ම 19 වන සහ 20 වන ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා සංශෝධන - මගින් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල පිළිබඳ සිදු කරන ලද වෙනස්කම් සහ ඒවාගේ නීතිමය බලපෑම් පිළිබඳව ද මෙම නඩු තීන්දුව වැදගත් සාකච්ඡාවක් ලබා දී ඇත.
අවසාන වශයෙන්, මෙම නඩු තීන්දුව මගින් නීතියේ ආධිපත්යය, ව්යවස්ථාදායක ප්රතිපාදන ගරු කිරීම, සහ පුද්ගලයන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමේ අවශ්යතාව යන අංශයන් කෙරෙහි අවධානය යොමු කර ඇති අතර, ඉහළ පෙළේ නිලධාරීන් විසින් පවා නීතියට අනුකූලව පමණක් ක්රියා කළ යුතු බව මෙමගින් තහවුරු කර ඇත.
Comments
Post a Comment
Your comment will be visible after approval