නීතිපතිට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක් ඉල්ලා ලසන්තගේ දියණිය අහිම්සාගෙන් ලිපියක්

ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය සම්බන්ධ වැදගත් සැකකරුවන් කිහිප දෙනෙකු නීතිපතිවරයා එම නඩුවෙන් මුදාහැර තිබීම මේ වනවිට ආන්දෝලනයක් මතුකර තිබේ. මෙම ක්‍රියාවලිය නීතිපතිවරයා විසින් හිතාමතා සිදුකරන ලද්දක් බැවින් ඔහුට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක් ගෙන එන ලෙස  මියගිය ලසන්ත වික්‍රමතුංගගේ දියණිය අහිම්සා වික්‍රමතුංග අගමැතිනි හරිනි අමරසූරියගෙන් ලිඛිත ඉල්ලීමක් කර තිබේ. ඇයගේ ලිපියේ පිටපතක් මාධ්‍ය වෙතද යොමු කර තිබූ අතර ඉංග්‍රීසි බසින් ලියැවුණ මුල් ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය පහත පරිදිය.

ගරු අගමැතිතුමියනි,

ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය සම්බන්ධ අපරාධ නඩු කටයුතුවලදී බලතල අවභාවිතය/බරපතල සේවා පැහැර හැරීම සම්බන්ධයෙන් නීතිපතිවරයාට එරෙහිව දෝෂාභියෝග ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා කැඳවීම

පසුගිය සතියේ නීතිපති පරින්ද රණසිංහ මහතා විසින් මාගේ පියා වන ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය සම්බන්ධ ගල්කිස්ස මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණ නඩු අංක B 92/2009 යටතේ සැකකරුවන් ලෙස නම් කර තිබූ පුද්ගලයින් තිදෙනෙකු නිදහස් කිරීමට ගත් ක්‍රියාමාර්ගය පිළිබඳව මම දැඩි කනස්සල්ලෙන් ලියමි. දේශපාලන මැදිහත්වීම්වලින් තොර අපරාධ යුක්ති පද්ධතියක් ඇති කිරීමට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දී ඇති පොරොන්දුව හේතුවෙන් ඇතිවිය හැකි දේශපාලන අවදානම් තිබියදීත්, ඔබේ රජය මෙම තීරණය සමාලෝචනය කරන බවට කළ ප්‍රකාශය ගැන මම කෘතඥ වෙමි.

කෙසේ වෙතත්, රණසිංහ මහතාට ඔහුගේ තීරණය ප්‍රතිවර්තනය කිරීමට බලපෑම් කිරීම ප්‍රමාණවත් විසඳුමක් වනු ඇතැයි රජය විශ්වාස කරන බව මට බියක් ඇත.
පසුගිය සතියේ සිදුවූ දේ පිළිබඳ කරුණු පැහැදිලි කරන්නේ මෙය හුදු අහම්බයක් නොවන බවයි. මෙය අහිංසක වැරදීමක් නොවේ. මෙය රණසිංහ මහතා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ කොටස් කිහිපයක පෝෂණය කර වර්ධනය වීමට ඉඩ දී ඇති සංස්කෘතියක ප්‍රතිඵලයකි - නොසැලකිලිමත්කම, අනුකම්පා විරහිත බව, ආත්ම තෘප්තිය සහ අපරාධවල වින්දිතයන් සහ අපගේ යුක්ති පද්ධතියේ අඛණ්ඩතාව ආරක්ෂා කිරීම සඳහා තම ජීවිත අවදානමට ලක් කරන සාක්ෂිකරුවන් කෙරෙහි ඇති යුතුකම සම්පූර්ණයෙන්ම නොසලකා හැරීමේ සංස්කෘතියකි.

මගේ පියා 2009 ජනවාරි 8 වන දින රැකියාවට යමින් සිටියදී මාර්ගයේදී මරා දමන ලදී. මෙම ප්‍රහාරය සිදුවූයේ රත්මලාන ගුවන් හමුදා කඳවුර වටා පිහිටි අධි ආරක්ෂිත කලාපය තුළ දිවා කාලයේදීය. ඔහුගේ ඝාතකයින් කඳවුර දෙසට පලා ගොස් ඇති අතර ඔවුන් කවදාවත් හඳුනාගෙන නොමැත. 2015 දී රාජපක්ෂ පාලනය බලයෙන් පහ කිරීමෙන් පසු නඩුව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට (CID) පවරන තුරු ඝාතනය හෝ එහි පැහැදිලි වසන් කිරීම ගැන බරපතල ලෙස හෝ විශ්වසනීය ලෙස පරීක්ෂණ පවත්වා නොමැත.

2015 සිට 2019 දක්වා පැවති පසුකාලීන පරීක්ෂණවලදී, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සිය ගණනක් තොරතුරු ඉතා සූක්ෂම ලෙස විමර්ශනය කර පරීක්ෂණ ද්‍රව්‍ය කාණ්ඩ 50කට වැඩි ප්‍රමාණයක සාක්ෂි එක්රැස් කර ඇත. මගේ දැනීමේ හැටියට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉතිහාසයේ කිසිදු තනි පරීක්ෂණයක් මෙතරම් සවිස්තරාත්මක වී නොමැත. මගේ පියාගේ ඝාතනය පිටුපස ඇති සත්‍යය සොයා ගැනීමේ එකම බලාපොරොත්තුව වන්නේ මෙම අපරාධය වසන් කළේ කෙසේද සහ ඇයි යන්න විමර්ශනය කිරීම බව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව තේරුම් ගෙන තිබුණි.

එසේ කිරීමේදී, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව මගේ පියාගේ රියදුරා පැහැරගෙන ගොස් තර්ජනය කර ඇති බවට කරන ලද චෝදනාව පිළිබඳව විමර්ශනය කළේය. එසේ කිරීමේදී, ඔවුන් සැකකරුගේ රූ සටහනක් සකස් කර ගල්කිස්ස මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ අවසරය ඇතිව එය ප්‍රසිද්ධ කළහ. ඉන්පසු ඔවුන් විසින් හඳුනාගැනීමේ පෙරෙට්ටුවකදී හඳුනාගත් ප්‍රේමානන්ද උඩලගම අත්අඩංගුවට ගැනීමට තුඩු දුන් විය හැකි සැකකරුවන් පිළිබඳව විමර්ශනය කරන ලදී.

අපරාධ ස්ථාන සාක්ෂි අතර මගේ පියාගේ සටහන් පොත පිළිබඳ වාර්තාවක් නොමැති වීම පිළිබඳවද අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විමර්ශනය කළේය. මගේ පියා ඝාතනය කරන ලද දිනයේ, ඔහුගේ සටහන් පොත මාධ්‍ය මගින් පුළුල් ලෙස වාර්තා කර තිබුණේ ඔහුගේ රථයේ ඉදිරි අසුනේ, ඔහුගේ ලේ පැල්ලම් සහිතව, එහි කවරයේ යතුරු පැදි අංක දෙකක් ලියා තිබූ බවයි.
මෙම පරීක්ෂණ මගින් මූලික විමර්ශන නිලධාරී, ගල්කිස්ස පොලිසියේ තිස්ස සුගතපාල, සැබවින්ම මගේ පියාගේ සටහන් පොත සොයාගෙන, එය වෙන් කර තම ශාඛාවේ සාක්ෂි ලේඛනයේ ලේඛනගත කර ඇති බව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සොයා ගත්තේය.

ඔහු යතුරුපැදි අංක සටහන් කරගෙන, ඒවා මගේ පියා විසින් ලියන ලද බව තක්සේරු කර, පොලිස් වාර්තාවල අදාළ සටහන් කර තම උසස් නිලධාරීන් දැනුවත් කරමින් එම අංක පිළිබඳ විමර්ශනය ආරම්භ කර තිබුණි.
කෙසේ වෙතත්, පරීක්ෂක සුගතපාල මගේ පියාගේ ඝාතකයින් හඳුනාගැනීමට සාක්ෂියක් සොයාගෙන ඇති බව පොලිස් නායකත්වය දැනගත් පසු, ඔහුව කොළඹ දකුණු කලාපයේ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති (DIG) ප්‍රසන්න නානායක්කාරගේ කාර්යාලයට කැඳවන ලදී. පරීක්ෂක සුගතපාලට සටහන් පොත සහ ඒ පිළිබඳව සඳහන් කර ඇති සියලුම පොලිස් වාර්තා රැගෙන එන ලෙස නියම කරන ලදී. මෙවැනි වාර්තා කිසි විටෙකත් පොලිස් ස්ථානයෙන් ඉවතට ගෙන යා නොයුතු බැවින් මෙය ඉතා අසාමාන්‍ය ඉල්ලීමක් විය.

එබැවින්, පරීක්ෂක සුගතපාල නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයාගේ කාර්යාලයට යන ගමන් මගේ පියාගේ සටහන් පොතේත්, පොලිස් විමර්ශන පොත් (IBs) සහ භාණ්ඩ ලේඛනවල අදාළ සියලුම පිටුවල ඡායා පිටපත් සාදා සඟවා තැබීමට පියවර ගත්තේය. නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයාගේ කාර්යාලයේදී, නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නානායක්කාර විසින් සටහන් පොත සඳහන් කර ඇති විමර්ශන පොත් හා භාණ්ඩ ලේඛනවල පිටු ඉරා දමා සටහන් පොත සමඟ ඒවා භාර දෙන ලෙස නියම කළ බව පරීක්ෂක සුගතපාල චෝදනා කරයි.

සටහන් පොතේ තොරතුරු සඟවන පරිදි මුල් වාර්තා වෙනස් කරන ලෙස නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා පරීක්ෂකවරයාට උපදෙස් දුන් බව කියනු ලබන අතර, මිනී මැරුම පිළිබඳ විමර්ශනය දිගටම කරගෙන ගියහොත් මගේ පියාට සිදුවූ දේම සිදුවනු ඇති බවට අනතුරු අඟවා ඇත.
මෙම ප්‍රකාශය සිද්ධියට සාක්ෂිකරුවෙකු වූ පරීක්ෂක සුගතපාලගේ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී (SSP) හේමන්ත අධිකාරි විසින් තහවුරු කර ඇත. ගල්කිස්ස පොලිසියේ එවකට සිටි නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකුද පරීක්ෂක සුගතපාල සටහන් පොත සොයා ගැනීම සහ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති කාර්යාලයට ලේඛන සහ සාක්ෂි සමඟ කැඳවනු ලැබූ පසු හදිසියේ පිටපත් සෑදීම තහවුරු කර ඇත. අනෙක් අතට නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නානායක්කාර මගේ පියාගේ සටහන් පොත සාක්ෂි ලෙස ඉදිරිපත් කළ බව වාර්තාගතව ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත.

තවද, නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නානායක්කාර මුලින්ම මගේ පියා තමන්ම වෙඩි තබාගත් බවට සාවද්‍ය වෛද්‍ය වාර්තා මාලාවක් සකස් කළ අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරී කේ. සුනිල් කුමාර සමඟ සමීප සම්බන්ධතා පවත්වා ඇති බව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සොයාගෙන ඇත. අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් ප්‍රශ්න කිරීමේදී, අනෙකුත් නිලධාරීන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙකු මෙන් නොව, නානායක්කාර මහතා මෙම සිදුවීම් කිසිවක් සිහියට නැති බව පවසා ඇත.
විවෘත අධිකරණයේ වාර්තා කර මාධ්‍ය මගින් පුළුල් ලෙස වාර්තා කර ඇති මෙම කරුණු පමණක් සමාලෝචනය කිරීමෙන් පසුව,

රණසිංහ මහතා කළාක් මෙන් නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නානායක්කාර හෝ පරීක්ෂක සුගතපාල විසින් සාක්ෂි විනාශ කිරීම පිළිබඳ චෝදනාවට සහාය දැක්වීමට "කිසිදු කරුණක් නොමැති" යැයි නිගමනය කිරීමට කිසිදු යුක්ති සහගත පුද්ගලයෙකුට නොහැකිය.

මහාධිකරණ නඩු විභාගයක චෝදනා පත්‍රයක් ගොනු කර හෝ වරදකරුවෙකු කළ කිසිදු නීතිඥයෙකු නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නානායක්කාරට එරෙහිව ඇති සාක්ෂි ප්‍රමාණය සහ මගේ පියාගේ ඝාතනය පිළිබඳ විමර්ශනයක් වැළැක්වීමට උත්සාහ කළ අයට එරෙහිව නඩු පැවරීමේ සාක්ෂිකරුවෙකු ලෙස පරීක්ෂක සුගතපාලගේ වටිනාකම අගය කරනු ඇත. සාක්ෂිවල යම් හිඩැසක් තිබුණේ නම්, කුසලතා ඇති කවර නඩු පවරන්නෙකු වුවද මෙම නඩුවේ වඩාත්ම තීරණාත්මක විමර්ශන මාර්ගයක් සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත දැමීමට වඩා වැඩිදුර විමර්ශන සිදු කිරීමට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට උපදෙස් දෙනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, රණසිංහ මහතාගේ වෘත්තීය ජීවිතය තුළ ඔහු කිසිදු වරදකරුවෙකුට එරෙහිව කිසිදු වරදක් සම්බන්ධයෙන් එක් නඩු පැවරීමක්වත් ජයග්‍රහණය කර නොමැති බව මම වටහා ගනිමි.

රණසිංහ මහතාගේ රාජකාරි පැහැර හැරීමේ සහ නඩු පැවරීමේ අභිමතය අවභාවිතා කිරීමේ බරපතලකම තේරුම් ගැනීම සඳහා, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව මගේ පියාගේ ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් CR1/40/2020 ගොනුව විවෘත කළ අවස්ථාවේ තත්ත්වයද සැලකිල්ලට ගැනීම වැදගත් වේ.
2019 නොවැම්බරයේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ (SLPP) ජයග්‍රහණයෙන් පසු, නව රජය සංකීර්ණ හෝ සංකේතාත්මක අපරාධ පිළිබඳ සියලුම පවතින අපරාධ විමර්ශන කඩාකප්පල් කිරීමට සහ අවලංගු කිරීමට සහ මෙම අපරාධ විමර්ශනය කිරීමට හෝ ඉදිරිපත් වූ සාක්ෂිකරුවන් දඬුවම් කිරීමට කඩිනමින් පියවර ගත්තේය.
මෙම උත්සාහයේ කොටසක් ලෙස, නව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු නායකත්වය සාක්ෂි කිහිපයක් තෝරාගෙන 2020 දී සියලු සැකකරුවන් නිදහස් කර විමර්ශන අවසන් කරන ලෙස නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට ඉල්ලීමක් යොමු කළේය. ඉදිරිපත් කරන ලද කරුණු අතර ඉහත දක්වා ඇති බොහෝ කරුණු ඉස්මතු කර නොතිබුණි. එවකට නීතිපති දප්පුල ද ලිවේරා රජය උත්සාහ කරන්නේ කුමක්දැයි දැන සිටි අතර, තමන්ට විශාල අවදානමක් තිබියදීත් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කර විධිමත් ප්‍රතිචාරයක් වළක්වා තබන ලෙස තම නිලධාරීන්ට උපදෙස් දුන්නේය. මෙමගින් දිනක විමර්ශන නැවත ආරම්භ කළ හැකි වන තෙක් නඩුව සම්බන්ධයෙන් වැඩිදුර පියවර ගැනීමෙන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව වැළැක්වීය.

2020 ජූනි 17 වන දින මගේ පියාගේ නඩුවේ තවත් සැකකරුවෙකු අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්ෂ ලෙස පත් කිරීමට විරෝධය පළ කිරීම සඳහා ජාතික පොලිස් කොමිසම (NPC) සමඟ ආරම්භ කළ ලිපි හුවමාරුව හරහා මම මෙම කරුණු දැන ගත්තෙමි. එවකට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු අධ්‍යක්ෂ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී ප්‍රසන්න ආල්විස් මගේ පියාගේ විමර්ශන කඩාකප්පල් කිරීමේ සැකකරුවෙකු බව ජාතික පොලිස් කොමිසම 2021 ජනවාරි 11 වන දින මට තහවුරු කළේය. කෙසේ වෙතත්,

ඔවුන් ඔහු ඉවත් කිරීමට හෝ විමර්ශනවල අඛණ්ඩතාව ආරක්ෂා කිරීමට කිසිදු පියවරක් නොගත්හ. 2021 මාර්තු 9 වන දින මම නීතිපතිවරයාට පිටපතක් සහිතව නැවත ලිපියක් යවමින්, ඔහුගේ ගොනු අංකය CR1/40/2020 සඳහන් කරමින්, විමර්ශනවල අඛණ්ඩතාවට ඇති අවදානම් පෙන්වා දුන්නෙමි.
එහෙත් රණසිංහ මහතා ප්‍රේමානන්ද උඩලගම සහ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නානායක්කාරට එරෙහි නඩු අත්හැර දැමීමට තීරණය කිරීමේදී වසර පහකට පෙර මෙම වසංකර සහ තෝරාගත් උපුටා ගැනීම් මත යැපුණි.
මෙය සරල කරුණකි.
රණසිංහ මහතා තම තීරණය ගැනීමේදී ඉහත කරුණු පිළිබඳව නොදැන සිටියේ නම්, ඔහු බරපතල රාජකාරි පැහැර හැරීමකට වරදකරු වේ.

කවර අවස්ථාවක වුවද, ඔහු තවදුරටත් නීතිපති ලෙස සේවය කිරීමට සුදුසු නොවේ. මගේ පියාගේ මෙම කරුණට පුළුල් ප්‍රචාරයක් සහ මහජන විරෝධයක් ලැබීමට තරම් මගේ පවුල වාසනාවන්ත විය. නමුත් නීතිපතිවරයාට මෙතරම් ඉහළ පැතිකඩක කරුණක් සම්බන්ධයෙන් මෙතරම් නොසැලකිලිමත් ලෙස කටයුතු කළ හැකි නම්, අපරාධකරුවන් වගවීමට පත් කිරීමේ මහජන උත්සාහයන් මෙහෙයවීම සඳහා රණසිංහ මහතා මත යැපෙන සාමාන්‍ය ජනතාව විඳින වේදනාව මට සිතාගත නොහැක.

ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක මහතා නීතිපතිවරයා වගවීමට ලක් කිරීමට දරන අඛණ්ඩ උත්සාහයන් පිළිබඳව මම ඉතා කෘතඥ වෙමි. කෙසේ වෙතත්, ගිනි නිවන උපකරණයක් අතැතිව ගිනි පෙට්ටියක් රැගෙන දුවන නීතිපතිවරයෙකු පසුපස හඹා යෑම රාජ්‍ය නායකයාගේ කාර්යය විය යුතු නොවේ. නීතිපතිවරයා වගකිව යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවටයි. යුක්ති පද්ධතිය ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමට රජය දී ඇති පොරොන්දුව ඉටු කිරීමට ඇති එකම මාර්ගය වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව හමුවේ ඔහුට දෝෂාභියෝග ගෙන ඒම සහ ඔහු ධුරයෙන් ඉවත් කිරීමට කටයුතු කිරීමයි.

ඔබේ විශ්වාසී,
අහිම්සා වික්‍රමතුංග